Interview operationeel manager zakelijke dienstverlening Marieke

‘What doesn’t kill you makes you stronger’

Graag deel ik met jou de ervaring van een operationeel manager werkzaam in de zakelijke dienstverlening, die op het randje van een burn-out heeft gebalanceerd. Op verzoek is dit verhaal geanonimiseerd en Marieke is dan ook niet haar echte naam. Een prachtig verhaal met wijze lessen over hoe je zélf een burn-out kunt voorkomen.

Hoe het begon

Ik werd op een nacht badend in het zweet wakker met het gevoel dat er een olifant op mijn borst zat. Voor ik het wist stond de ambulance op de stoep en niet veel later zijn er in het ziekenhuis allerlei onderzoeken uitgevoerd. Daaruit bleek dat ik fysiek niets mankeerde.

Ik had niet eens door dat het stress was

Ik verklaarde na dit voorval dat het kwam doordat ik in een nieuwe functie zat, waar verschrikkelijk veel puin te ruimen was. Alles wat ik aanraakte, daar moest ik wat mee. Ik had nog geen team om mij heen die mij goed konden helpen bij deze uitdaging, waardoor ik mij ook eenzaam voelde. Naast het werk zaten we midden in de corona pandemie en werkte ik voornamelijk vanuit huis. Naast wat er speelde op het werk, had ik ook privé de nodige uitdagingen. De fysieke klachten bleven mij in de weg zitten, zoals mijn hart dat nog meerdere malen ‘op hol’ geslagen is.

Mijn mentale toestand was sterker dan mijn lijf

Tot die ene nacht waren fysieke aanwijzingen voor mij geen reden om iets niet te doen. Dit had mede te maken met mijn krachtige wil. Op een bepaald moment trok mijn lijf dus letterlijk aan de rem. Door de heftigheid van deze fysieke klachten liep ik kei hard tegen mezelf aan. Toch maakte ik mij zelfs met alle klachten niet eens zorgen. Met mijn hoge verantwoordelijkheidsgevoel wilde ik alles goed doen. Wel besefte ik me dat ik met mezelf aan de slag moest en dat er iets moest veranderen. Dat iets kon alleen mezelf zijn…

“Ik zie dat als een extreme vorm van ‘niet lullen maar poetsen’.”

Terugkijkend op de voorgaande jaren

Ik had al langere tijd op mijn reserves gelopen, heel hard gewerkt en allerlei extra opdrachten opgepakt. Dat vond ik leuk, maar doordat ik niets half deed en mijn eigen grenzen niet goed kende, pleegde ik roofbouw op mijn lijf zonder het door te hebben. Eén van de signalen die ik niet direct herkende, was bijvoorbeeld dat ik in de ochtend al vroeg wakker was en mijn hoofd gelijk ‘aan’ ging. Ik had oprecht niet in de gaten hoe slecht het op een bepaald punt met mij ging, terwijl ik me wel bewust was dat ik enorm hard werkte en privé ook de nodige uitdagingen had. Lange tijd heb ik voor mijzelf kunnen verklaren dat het erbij hoorde; dat er allerlei omstandigheden waren zoals Covid, waardoor het logisch was dat ik mezelf wat minder voelde. Dat ik mezelf al lange tijd bloot had gesteld aan stress, heb ik lange tijd niet door gehad.

Verandering doorvoeren dankzij mijn fysieke klachten

Het was voor mij overduidelijk dat ik rustiger aan moest doen. Altijd ja zeggen en mezelf ergens in storten was niet de oplossing voor de lange termijn. Doordat ik veel energie krijg van mensen, een groot onderdeel van mijn werk, voelde ik me op het werk altijd weer oké. Achteraf zie ik dat dit adrenaline was. Werk is een onderdeel van mijn leven en zo mocht ik het ook gaan zien. Ik was ergens dan ook blij dat dit me overkwam, want het was een hele heftige waarschuwing om meer met mezelf aan de slag te gaan. Ik weet inmiddels dat ik geen superwoman ben die alles aan kan en dat dit ook helemaal niet van me verwacht wordt.

“Situaties overkomen je, maar jij bent zelf degene die hier op een adequate manier mee om moet gaan.”

Erkennen dat het niet goed ging, was niet moeilijk voor mij

Erkennen heeft voor mij twee onderdelen: erkennen dat het er is en erkennen dat ik er wat mee moet. Die laatste vond ik wat ingewikkeld, juist omdat ik iemand ben die door blijft gaan en mijn werk ook leuk vindt. Ik ben niet altijd goed in voor mijzelf zorgen en belangrijke mensen om mij heen hebben me hier heel goed bij geholpen door me hier bewust van te maken. Dit zijn mensen geweest die ik volledig vertrouw en altijd voor me klaar staan. Met hen erover in gesprek gaan, gaf mijzelf de ruimte en ook het inzicht in hoe ik hier anders mee om mocht gaan.

Wat ik deed om een burn-out te voorkomen

Ik maakte vooral inzichtelijk waar ik invloed op uit kon oefenen en wat ik zelf dus kon aanpakken. Ik zette mijn opties op een rij met betrekking tot mijn werk. Zo stelde ik mezelf bijvoorbeeld de vraag: wil ik hier wel blijven? De conclusie was ja, want nu weg gaan, maakt dat ik in een andere situatie wellicht weer tegen mezelf aan loop. Ik heb mijn energielekken en energiegevers in kaart gebracht. Mijn agenda nam ik onder de loep. Wat ik daardoor bijvoorbeeld constateerde, was dat de twee blokken die ik per week voor mezelf nam, alsnog volgepland werden omdat ik voor iedereen klaar wilde staan. Ook zag ik dat ik dagen aaneengesloten in digitale overleggen zat en niet goed rustmomenten inplande. Ontspanning zoeken, fijne momenten inplannen door bijvoorbeeld te wandelen en vooral acties inzetten om mijn dagen anders in te richten, zijn dingen die mij geholpen hebben.

Hoe het nu is voor Marieke

Inmiddels heb ik op het werk mensen om mij heen verzameld, waardoor we samen veranderingen inzetten die nodig zijn voor het team. Daarnaast relativeer ik; dat wat ik nu niet leuk vind aan mijn werk, weegt in verhouding qua uren niet op tegen de uren die mij energie geven. Tot slot zorg ik voor voldoende pauzes gedurende de dag om zo wat meer rust te nemen. Ik leg de focus op “liever zijn” voor mezelf en probeer goed voor mezelf te zorgen. Mocht het toch een keer mis gaan, pak ik de draad weer op.

“Het draait om jou – jij staat centraal.”

Extra tips van Marieke

Probeer, hoe lastig dit ook kan zijn, om stress bespreekbaar te maken met je leidinggevende en/of HR. Niemand heeft er wat aan als je uitvalt: jij niet, maar ook je werkgever niet. Als je het gevoel hebt dat je niet in een veilige werkomgeving zit (en je het daar dus niet kunt bespreken), zorg dan in ieder geval dat je zelf kijkt waar je stress van krijgt. Het kan daarbij zeker helpen om met iemand in je privé omgeving te praten over hoe het met je gaat. Maak stress dus vooral bespreekbaar. Als je dat niet doet, wordt het alleen maar erger.

Stress wordt vaak als werkgerelateerd gezien, maar mijn ervaring is dat het altijd een combinatie van werk en privé is. Dit verandert continu en daarom is het belangrijk dat jij aan het stuur gaat staan in plaats van dat het je overkomt. Dan krijg je weer lucht en voorkom je een burn-out.